Mijn eerste stapjes in het Kreools

Ola,

E modi?

Sim, sta dretu.

Undibumora?

A- mi mora na Belgica.

Modi buthcoma?

M-tchoma Nathalie

Undibubai?

A-mi m ba Praia.

Eindelijk geland in Praia, de hoofdstad van Ilha de Santiago en tevens van CaboVerde dat uit 10 eilanden bestaat, waarvan 1 onbewoond.

Na een tussenstop van 9 uren in Ilha de Sal ben ik blij om de Zuid-Kreoolse avondlucht in te ademen.

Mijn beloofde pick up is niet komen opdagen, dus vraag ik in mijn beste Kreools aan een brave taxichauffeur om me naar het eerste beste hotel te brengen.

“No reservation”?, antwoordt hij meteen in gebroken Engels. Ik trek hieruit de conclusie dat mijn 9 lessen Kreools me toch niet heel ver gaan brengen en ik spring dus over op eveneens gebroken Engels.

Inderdaad, no reservation. Je zal je misschien afvragen waarom ik mijn eerste nacht niet in een hotel heb vastgelegd.  Het mag gek klinken maar er is weliswaar over nagedacht.

Het is een feit dat de lokale vliegmaatschappijen een slechte reputatie kennen qua stiptheid. En dat is noch maar een eufemisme. Laten we zeggen dat de kans dat je vliegtuig op tijd vertrek even groot is dan dat je de lotto wint.

Eigenlijk is het heel eenvoudig : geen uurregelingen, geen vertrekuren hebben hier belang. Die zijn er enkel op papier. De enige regel die hier geldt is  : piloot heeft zin, piloot stijgt op. Piloot is moe, piloot blijft thuis, vliegtuig vertrekt niet. Piloot geen zin, vliegtuig vertrekt niet. Piloot te laat ...

Dus nam ik het onzekere voor het zekere en boekte ik geen hotel,noch op Sal, noch op Santiago. Ik had dus toch op de lotto moeten spelen vandaag.

Maar verder naar mijn Kreoolse beginstappen: 

“Cheap hotel, you bring me”, zeg ik aan de taxichauffeur die zich voorstelt als Fabrice..

 In CaboVerde spreekt men officieel Portugees, maar de lokale bevolking spreekt ook Kreools. Het is een afkooksel van Afrikaans, Portugees en vanalles en nog wat. Het is een gesproken taal, waardoor de zoektocht naar gedocumenteerde leerboeken en grammatica niet van een leien dakje ging.

Bovendien spreken de eilandbewoners allemaal een ander Kreools per eiland. En de verschillen zijn zodanig dat de ene inwoner de taal van een ander naburig eiland niet begrijpt.  Als de taal al wordt geschreven, doet ieder zijn zin; wat hij denkt te horen, zet hij op papier in letters en woorden. Hetzelfde woord kan hier dus op 100 verschillende manieren geschreven en gelezen worden.

Dat belooft dus qua communicatie.

 Ik wist dat ik van dit land ging houden!

Gelukkig heb ik mijn handen en voeten om me begrijpbaar te maken

 Waarom heb ik nooit Portugees geleerd? ... Spijt komt altijd te laat.

Ik begin meer en meer de onzekerheden van onze NT2-cursisten te begrijpen. Zo voelt het dus aan om in een land aan te komen waar je de taal noch de gewoontes kent.

Dit belooft boeiend te worden.

Wordt vervolgd...