Mag ik u voorstellen aan Estelle.
Deze kleine straatpuppy lag 3 dagen geleden uitgehongerd en uitgeput op het straat te sterven.
Die dag had ik kennis gemaakt met een Frans koppel dat 2 weken vakantie genoot op een zeilboot in de baai van Tarrafal. Het was hun eerste ervaring op een kleine boot en ze hunkerden naar een normaal bed, wat ik hen in mijn appartement met veel plezier aanbood.
Onderweg naar de supermarkt voor wat water zagen we dit klein mormel op de straatstenen liggen, mager, vuil en in zeer slechte staat. Zonder nadenken nam ik het beestje in mijn armen en we beseften dat het dier dringend nood had aan verzorging.
In de supermakrt kochten we het nodige voor haar (het is een vrouwtje), onder de vorm van geconcentreerde gesuikerde melk en brachten het mee naar mijn appartement.
Het beestje was zodanig onderkomen, dat de melk een cadeau uit de hemel bleek.
Na een half bordje, wikkelde ik het in een dekentje en namen we het mee naar het restaurant waar we die avond hadden afgesproken.
In de war maar toch enigszins opgelucht, bleef ze op mijn schoot zitten, de hele avond lang en dronk uit mijn glas water alsof het de laatste keer was dat ze iets zou krijgen.
Ze overleefde de nacht in mijn armen en de volgende dag nam ik haar overal mee, in een doek gewikkeld, met water en melk op zak.
We zijn nu 2 dagen later en deze kleine puppy heeft zich al ontwikkeld tot een prettig gestoord hyenaatje, keffend en bijtend, heen en weer springend met pretoogjes als een echte grote, om dan 2 minuten later wenend aan te komen rennen als ze me kwijt is gespeeld.
Ik gaf haar de naam Estelle (naar het lokale Strella bier).
Voor haar geen gecondenseerde melk meer, maar vis en kip dat ze met huid en been verslindt als een echte straathond.
Sorry papa, deze keer kom ik niet op blote voeten naar huis met een emmer schelpen maar ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten