Het is 17h00. Ik zit in de minibus richting Tarrafal, bijna thuis na 2 weken op de boot in Mindelho.
De vulkaan op Fogo is nog steeds in eruptie maar de vluchten beginnen stilaan weer op te stijgen. Vandaag had ik geluk.
Vanuit de luchthaven heb ik een taxi genomen naar een wijk in Praia, de succupira genaamd, waar elke dag de grootste overdekte markt plaats heeft en van waaruit je een minibus kan nemen naar eender waar op het eiland. Het is een buurt met bedenkelijke reputatie.
De minibus is een fenoneem op zich. Het is een chaotisch en ongeorganiseerd systeem van gemeenschappelijk vervoer. Het is tijdrovend maar goedkoop.
Time is money, zegt men vaak. Als je veel tijd hebt, spaar je veel geld uit door de minibus te nemen tegenover de dure taxi.
Laat me je uitleggen hoe het werkt.
Op elke busje heb je een chauffeur en een roeper. De taak van deze laatste is om klanten te rondselen. Elke taxi die stopt klampt hij aan in de hoop de passagier in zijn minibus te krijgen. Dit gaat vaak gepaard met taferelen waarbij onder concurrenten wordt geroepen en gescholden. Rond mij staan al snel 5 roepers van verschillende busjes die me willen lokken en ik laat me gewillig in het busje leiden van de hardsroepende. Of dat een goede zet was, zal ik later wel ontdekken.
Zolang de minibus niet gevuld is met passagiers, vertrekt deze niet. De chauffeur blijft in de straten rond de marktpleinen klanten rondselen, door steeds dezelfde steegjes in en uit te rijden en de bestemmingen te laten roepen. " Assomada, Tarrafal, ... Assomada, Tarrafal,
Ik heb zo mijn twijfels over zowel het economische als ecologische nut van deze handelswijze, daar alle concurrerende minibussen elkaar voor de wielen blijven rijden, in de hoop om sneller gevuld te geraken.
4, 5 keer rijden we rond in dezelfde straten van dezelfde wijk.
Uiteindelijk, na ongeveer een uur wachten en cirkels draaien, vertrekt de chauffeur. Oef!
Volgende keer kies ik voor het volste busje, dat weet ik zeker. Dat is dus de truc!
" Assomada, Tarrafal, ... Assomada, Tarrafal, ...".
" Assomada, Tarrafal, ... Assomada, Tarrafal, ...".
De roeper blijft uit het raam roepen, mensen stappen voortdurend in en op. Op sommige momenten zit het busje zo vol , op elke rij zitten we met minstens 5 op elkaar gepakt, tussen de manden, het gereedschap, de schoolgaande jeugd, de babys, en vanalles en nog wat.
Het wordt donker en mistig. de chauffeur moet zijn snelheid noodgedwongen aanpassen in de slingerende bergwegen en in de donkere valleien.
Mijn rit duurt ongeveer 3 uur, maar eindelijk ben ik dan toch weer thuis. Tarrafal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten